Žena.
Žena velove ima.
Skini!
Skini, skini
listove slatkog luka,
cijeđena moždana masa,
čista koža,
pomorandžina marmelada.
Negdje,
pečatni poljupci pet prstiju.
Negdje,
porod iz sivila,
srebrno dijete,
zlatna zora,
putničkih sanduka mapa,
lukovi Kordobe,
orijent Andaluzije.
Koliko dugo pogled tu jede,
obrok drži,
Sunce traje,
piše dublje sazviježđe Lovca?
Gore li tamo
Tri Kralja
biljega tvoga?
Gola je žena,
pod nogama znojava svila,
proljećna vila,
ciganska Seviljana,
Vino de Jerez…
Žile plešu, krikom onanišu:
No me,
no me ha,
no me ha dejado.
