Pokoj ti duši, Jovo.
vasionka
...loyal...liar, big time...brutal...again brutal...love all kids, especially those with autistic disorder...love music, that mathematics of all the worlds...again loooooooove music...read, read and read even more...love to write...loooove to write poems&songs...tales...more tales...manicure nails, no, no, never...love to seek, seek big time...explore...love God...again love God, that greatest freak of all the times... odd fellow...love major guy in the underworld...love equinox...indeed love equinox...mmmmmmm, love blood, that knowledge thing...don't know how to love...love myself mostly and ouuuuuuuuuuuuuuu...love freaks...again love freaks...all freaks...hate to share bed with anyone but one...love one grandmother and her son...her son...her dead son...love men...mmmmmmmm, love men with attitude...love men with attitude again...love gracefully women...mmmmmm, muses...adore troubadour...love night...again love night...love light...hate order...hate paper money...love symbols...adore symbols...love frustration...love hard lesson...tatoo...mmmmmmmm, haaaaaard lesson...
Bio je dobar covjek
R. I. P
RIP
Ljudina!
Jovo je veliki čovjek iz tako mnogo razloga. Posljednji put smo razgovarali dosta davno, na premijeri “Sjećaš li se Doli Bel” u Kamernom. Bio je stidljiv čovjek. Vješto je komunicirao, i privatno i profesionalno i javno, ali je u suštini, ne mogu se oteti utisku, bio stidljiv.
Sada, sjetih se i pokojnog Lazara Manojlovića, manje poznatog u javnosti od Jovana. Jovi je dodijeljena Legija časti, a Lazaru titula Pravednika svijeta. I nekako, nakon svega, posložilo se baš tako da kod pokojnog Jovana jeste najizraženija osobina bila čast, a kod Lazara pravednost. Pokojni Lazar mi je puno pomogao kada sam radila serije izvještavanja o zlodjelima vladike Kačavende, bio mi je etički orijentir, upućen u Kačavendinu ratnu ulogu, spojio me i preporučio Bjeljincima koji su, kao i on, mogli žrtvovati glavu zato što su javno govorili.
I Jovo i Lazar, puno su voljeli ovu zemlju. Voljeli bi svaku da im se tako u životima posložilo, jer su jednostavno voljeli sve oko sebe. Lazar je bio prosvjetni radnik, počeo je kao učitelj, a i Jovan se posvetio djeci kroz svoje udruženje. Zapravo su bili veoma slični ljudi, a ne pitah nikada, ni jednog ni drugog, da li su se sreli.