kad crna zvijezda nestane
na uglu od 80
sjeverno
svjetlo koje ispljune
gleda našu stranu stvarnosti

slijepa tajna vući će
zalijepljene ulice
dok toplu tihu noć
gorim
poput zadnje cigarete

leđima od događaja
svoju lutku slušam kako
plače
među slovima bez fabule
sa fabričkom milošću

Kažem:
dođi mi bez oružja
lagan
pošten
zdrav i lažan
dođi mi bez oštrica
tih i pomalo strašan
Šapćem:
zaledi me u učenju
možda ovu,
drugačiju?
vrti me u traganju
gdje jesam
i nisam

naše lutke spaljene
na tlu bez proxy
sjećanja
sve se sada uzdiglo
i prvi put govorilo

kad crna zvijezda nestane
nad planetom gdje se
ubija
oči će nam ostati
otvorene dovijeka

Uglazbljeno by Silence&drugari

vasionka
vasionka

...loyal...liar, big time...brutal...again brutal...love all kids, especially those with autistic disorder...love music, that mathematics of all the worlds...again loooooooove music...read, read and read even more...love to write...loooove to write poems&songs...tales...more tales...manicure nails, no, no, never...love to seek, seek big time...explore...love God...again love God, that greatest freak of all the times... odd fellow...love major guy in the underworld...love equinox...indeed love equinox...mmmmmmm, love blood, that knowledge thing...don't know how to love...love myself mostly and ouuuuuuuuuuuuuuu...love freaks...again love freaks...all freaks...hate to share bed with anyone but one...love one grandmother and her son...her son...her dead son...love men...mmmmmmmm, love men with attitude...love men with attitude again...love gracefully women...mmmmmm, muses...adore troubadour...love night...again love night...love light...hate order...hate paper money...love symbols...adore symbols...love frustration...love hard lesson...tatoo...mmmmmmmm, haaaaaard lesson...

Articles: 1225

27 0 komentara

  1. Jarčice, “Padanje” je sada u ovome komentaru:

    zemlja polje mijenja
    i dužim čini dane
    sunce tiše šalje
    pjesme nepoznatih

    svedeno na mjeru
    u sebi bušim rupu
    dok se glasno smiješ
    u haos i nevrijeme

    lična smo imena
    prostrta po zraku
    zapis uz kičmu
    i strijele u vatri
    mi smo tanki eter
    zašiven u nebo
    majke u stroju
    prošlog snoviđenja

    kraj našeg bunara
    na kamenu u vremenu
    mazno hrabrim krošnje
    da pobijede neone

    padanje u sebe
    vuče me za sobom
    u tuđe algoritme
    koje zovem svojim

    Post je preimenovan u “Proxy sjećanje”, editovam i ponovo objavljen da ne bismo zamarali raju bez veze.

  2. Joj Vasi, ja sad samo čekam da neko prije mene kaže svoj doživljaj tvoje pjesme
    da ne budem uvijek ja ta koja led probija. 😊
    Mogu samo reći da je prejaka, (kazano ovim modernim žargonom), naročito ovaj dio:

    Kažem:
    dođi mi bez oružja
    lagan
    pošten
    zdrav i lažan
    dođi mi bez oštrica
    tih i pomalo strašan
    Šapćem:
    zaledi me u učenju
    možda ovu,
    drugačiju?
    vrti me u traganju
    gdje jesam
    i nisam

Leave a Reply